Korzyści podatkowe z przeprowadzenia postępowania sądowego i egzekucyjnego

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 a) w zw. z art 16 ust.2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wierzytelności zarachowane jako należne i których nieściągalność została udokumentowana postanowieniem o nieściągalności wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego (czyli komornika).  Należy uważać, aby wierzytelność nie przedawniła się, gdyż wtedy ustawa wyłącza możliwość zaliczenia jej w koszty uzyskania przychodów. Zarząd czy osoby kierujące firmą mogą również w takim przypadku odpowiadać za brak starannego działania, gdy brak skierowania pozwu do sądu przerywający bieg przedawnienia wynikał z ich winy.

Z możliwości tej mogą korzystać również osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą.  Przewiduje to ustawa z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a konkretnie art. 23 ust. 1 pkt 21 w zw. z art. 21 ust.2 tejże ustawy. Podobnie jak w przypadku osób prawnych, wierzytelność ta powinna być zarachowana jako przychód należny i być udokumentowana odpowiednim postanowieniem komornika oraz nie może ulec przedawnieniu.

Nawet w przypadku jeżeli wierzyciel wie, że  dłużnik jest niewypłacalny, powinien przeciwko niemu wnieść pozew  sądowej, uzyskać tytuł wykonawczy i skierować przeciwko niemu egzekucję do komornika. Bez podjęcia takich działań i uzyskania postanowienia komornika, iż dłużnik nie dysponuje majątkiem i wierzytelność jest nieściągalna nie może skorzystać z uprawnień przywołanych powyżej ustaw podatkowych.